گرافت و جراحی ترمیمی
گرافت و جراحی ترمیمی
گرافت و جراحی ترمیمی : در برخی از جراحی های ترمیم بینی پزشک جراح با کمبود بافت و پیچیدگی جراحی به دلیل نقص بخش های ساختاری مواجه می شود که در این شرایط شدیدا نیاز به جایگزینی بافت های ناقص است و برای تامین بافت های مورد نیاز پزشک جراح می تواند از سایر بخش های بدن غضروف برداشته و اقدام به ترمیم بینی نماید. به این بافت های غضروفی که مکمل درمان می شوند ، گرافت می گویند.
حتی می توان در جراحی های زیبایی ترمیمی برای بینی هایی که نیازمند کاهش سایز هستند هم از گرافت استفاده نمود. گرافت قبل از پروتز اولین و مناسب ترین گزینه به منظور ترمیم بینی های ناقص است .
تامین غضروف یا گرافت :
به منظور تامین بافت های غضروفی می توان از سه بخش عمده بدن گرافت برداشت نمود. این سه بخش به ترتیب اهمیت در جراحی ترمیم بینی عبارتند از : تیغه بینی ، گوش و دنده .
تیغه میانی بینی :
مهم ترین بافت غضروفی برای تکمیل بخش های از دست رفته ، غضروف های موجود در تیغه میانی بینی است ویژگی مثبت این بافت غضروفی ، احتمال کج شدگی بسیار کم و اتصال و هماهنگی سریع با سایر بافت های بینی است.
غضروف گوش :
اگر بخش های غضروفی تیغه میانی بینی از دست رفته و موجود نباشند برای عمل ترمیم بینی می توان از ناحیه پشتی گوش گرافت برداشت نمود برداشت این بافت ها به گونه ای است که تنها یک برش کوچک در بخش پشتی گوش ایجاد می شود تا از دید مصون بماند البته این برش پس از کمی زمان به کل محو می شود. یکی از مشکلات این غضروف قطر زیاد آن و امکان جذب است همچنین شکل پذیری دشوار بافت این بخش نیازمند تخصص زیاد جراح و ظرافت فوق العاده وی حین عمل می باشد .
غضروف دنده
این گزینه آخرین گزینه انتخابی جراح بینی است برای برداشت گرافت از دنده برش کوچکی بر روی پوست سینه به وجود می آید که برای زنان برش مذکور زیر پستان جای می گیرد مزیت گرافت دنده در تامین حجم زیاد بافت غضروفی است اما مشکلات زیادی نیز در پی خواهد داشت که شایع ترین آنها طولانی شدن مدت زمان جراحی و درد قفسه سینه بعد از عمل است. دیگر مسئله گرافت دنده در امکان کج شدگی بالا در پی ضربه و فشار است.
